تا به امروز به پیشرفت به چه نگاهی نگریسته اید؟ یک پروسه لازم الاجرا؟ راهی که باید رفت؟ سرنوشت محتوم بشری؟ و فکر میکنید بشر با این پیشرفتهای شگرف عاقبت به کجا میرسد؟
یادم هست زمانی در تلویزیون در برنامه کودک یک نمایش عروسکی بود .....فکر کنم به نام باغ گلها.......یه سگ توی این نمایش بود که نقش شوید را بازی میکرد و از اول تا آخر میدوید و میگفت: من شویدم...من شویدم... تا کی بدوم دنبال دمم؟ .....!!!! حالا شاید حکایت انسان و پیشرفت حکایت این جناب شوید و دمش باشد. انسان یک قرن پیش اگر پیشرفتهای امروزی را میدید دنیا را سرشار از خوشی و سعادتمندی تصور میکرد. در حالیکه آمار جنایت و افسردگی و اعتیاد و موارد مشابه نشان میدهد این پیش بینی انسان قرن گذشته چندان صحیح از آب در نیامده است. در حقیقت انسان در آغاز عصر ماشین فکر میکرد با به کمک گرفتن ماشین و ایجاد رفاه به سعادت هم میرسد شاید در آن زمان مرز مشخصی بین رفاه و سعادت نبود ولی امروز مفهوم کاملا متفاوت و جدای آنها را میتوانیم لمس کنیم.
حال برای سعادت چه راهی را باید پیش گرفت؟ بازگش به آغوش طبیعت؟ شاید.