مراکز فعاليت هسته ای ايران



برنامه های هسته ای : نگرانی ها در سطح بين المللی در باره هدف و وسعت برنامه های هسته ای ايران در حال افزايش است. ايران می گويد برنامه های هسته ای اين کشور مقاصد صلح آميز دارد. با اين وجود در حالی که به نظر می رسد که برخی از مکانها در ايران به توليد انرژی اتمی اختصاص يافته، سازمان بين المللی انرژی اتمی می گويد که فعاليت برخی ديگر از اين مکانها شفاف نيست.




چرخه سوخت: آژانس بين المللی انرژی اتمی در مورد برنامه غنی سازی اورانيوم توسط ايران نگرانی هايی دارد. اورانيوم طبيعی دو نوع اتم در خود دارد. يکی U-235 که در جريان فعل و انفعالات هسته ای می تواند شکافته شود، و ديگری U-238 که قابليت اين کار را ندارد. برای توليد سوخت هسته ای، بايد ميزان اتمهای نوع U-235 به سه تا پنج درصد افزايش يابد. اورانيومی که اتمهای نوع U-235 آن به بيش از پنچاه درصد رسيده باشد می تواند در توليد بمب اتم بکار رود.




نيروگاه نطنز: ايران در حال استقرار دستگاههای گريز از مرکز (سانتريفوژ) گاز در نطنز است. از اين دستگاهها می توان برای غنی سازی اورانيوم استفاده کرد. هنگامی که گاز هگزافلوريد با سرعت بالا در اين دستگاهها می چرخد، اتمهای سنگين U-238 از اورانيوم جدا می شود. گزارش آژانس بين المللی انرژی اتمی می گويد که در نمونه هايی که از نطنز گرفته شده اورانيوم از نوعی که برای توليد سلاحهای هسته ای به کار می رود مشاهده شده است اما ايران دليل آن را تجهيزات وارداتی آلوده ذکر کرده است.




اصفهان: کارخانه ای برای تبديل رگه اورانيوم به سه ماده ديگر در اصفهان در حال احداث است. 1- گاز هگزافلوريد که برای سانتريفوژ کردن از آن استفاده می شود. 2- اکسيد اورانيوم که به عنوان سوخت برای رآکتورها به کار می رود هرچند نه از نوعی که ايران در حال ساخت آن است. 3- فلز که در هسته بمب اتم مورد استفاده قرار می گيرد. آژانس بين المللی انرژی اتمی در مورد موارد استفاده اين فلز نگرانی دارد زيرا رآکتورهای ايران برای سوخت خود به اين فلز نياز ندارند.




اراک: يک مکان بحث برانگيز ديگر در اراک - ايران قصد دارد يک رآکتور آب سنگين در آنجا احداث کند. رآکتور آب سنگين می تواند برای توليد نوع خالص پلوتونيوم که در ساخت بمب اتم مورد استفاده قرار می گيرد به کار رود. ايران هيچ نوع رآکتور هسته ای که از پلوتونيوم به عنوان سوخت استفاده کند ندارد.